"Ik ben moe" is het thema van deze dag. Dat krijg je als je een paar weken niet naar je lichaam luistert en alleen maar doorrent. Dan word je afgestraft...
Maar goed. Zondag. Ik word om tien voor 9 wakker, uit mezelf, 10 minuten voor de wekker. Prima! Ik ben zowaar als eerste uit bed, en ga naar beneden om ontbijt te maken. Vandaag betekent dat een bananenpannenkoek voor mij, en een omelet op brood voor Imre.
Maar goed. Zondag. Ik word om tien voor 9 wakker, uit mezelf, 10 minuten voor de wekker. Prima! Ik ben zowaar als eerste uit bed, en ga naar beneden om ontbijt te maken. Vandaag betekent dat een bananenpannenkoek voor mij, en een omelet op brood voor Imre.
We eten ons ontbijtje op de bank onder het genot van een aflevering How I met Your Mother ( het laatste seizoen is eindelijk op Netflix gezet!). Na het ontbijt kruipt Imre achter zijn laptop om wat te oefenen met foto's bewerken, ik masseer mijn blessure met mijn tennisbal (jep, nog steeds) en scroll wat door Instagram en Pinterest. Ik ben op het moment zeer enthousiast voyeur van andermans huizen. Je moet toch inspiratie opdoen!
Ik trek mijn hardloopkleding vast aan (hoe cool is mijn nieuwe short?! Cadeautje van Imre), poets mijn tanden en ruim een beetje op in de slaapkamer. Dan halen we de dozen met kampeerspullen van zolder en leggen we vast klaar wat we volgende week nodig hebben. De komende week wordt een drukke en we willen zaterdag vroeg weg, dus je kunt maar beter vroeg beginnen.
Ik bedenk net op tijd dat ik mijn nieuwe compressie sokken wilde uitproberen. Man, wat zitten die dingen strak!
We gaan voor een rondje van 6.25 km, en dan nog 250 meter uitlopen zodat ik precies op 6.5 km uitkom. Gelukkig is het niet zo warm, dit vind ik toch lekkerder lopen dan die hitte van de afgelopen tijd.
De laatste 200 meter gooi ik er nog een sprint uit, die mijn hartslag tot 188 brengt. Ik ben KAPOT, maar wat was het lekker om weer zo lang onderweg te zijn. Ik heb de 'langere' afstanden echt gemist, en kijk uit naar het echt langere werk. Running is my therapy!
Na het rennen ga ik even douchen en maakt Imre goddelijke tosti's. Ik ben dan ook uitgehongerd.
De rest van de middag hang ik op de bank, uitgeput. Ik maak mijn verslagje van zaterdag, bewerk wat foto's, masseer mijn blessure weer en zit mezelf onwijs in de weg. Koppijn, moe, de hele rataplan. Om 17.00u vind ik het goed geweest en geef ik mezelf een schop onder mijn kont. Ik kan op de bank bijven hangen en traaaaaag blijven bloggen, of ik kan even wat anders gaan doen.
Ik besluit om even een rondje te gaan opruimen in de woonkamer (het ziet eruit alsof er een bom is ontploft) en om dan mijn lunch voor de komende dagen voor te bereiden: kip met gebakken groenten en rijst. In de keuken zet ik de deur naar buiten open, even wat frisse lucht. Tegen de tijd dat mijn lunch klaar is en ik aan het avondeten ga beginnen voel ik me al een stuk beter.
Om 19u ben ik klaar, en kunnen we eten: pasta it is. Met gehakt, groenten en tomatensaus. Imre maakt een toetje van chocolademousse en fijngemalen Oreo's (een restje van vorig week, heel vervelend) en we kijken nog een aflevering How I Met Your Mother.
We besluiten maar meteen de afwas te doen. Het is alweer een paar dagen geleden... Ik kan niet wachten tot we in het nieuwe huis een vaatwasmachine hebben. Luxe!
Na de afwas maken we samen mijn Platypus schoon (zo'n drinkzak voor tijdens het wandelen of rennen), en dan zijn alle to-do's voor vandaag klaar :) Ik kruip achter mijn laptop om vast de foto's voor deze post te bewerken, en Imre ruimt zijn tas op. Klaar voor zijn eerste werkdag! Later kijkt hij nog een aflevering Lilyhammer.
Om 22u ga ik naar boven. Ik poets mijn tanden, schrijf nog even mijn dag uit en lees nog een stukje. Om 23u gaat het licht uit. Slaap lekker!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten