Het begon in de week voor de Zevenheuvelenloop met pijn in mijn knieholte, en naarmate de tijd verstreek (en ik korte stukjes bleef hardlopen... stom!) begon ook de binnenkant van mijn knie op te spelen. Na 5 weken vond de fysio dat het niet snel genoeg heelde, en raadde hij me aan om een MRI-scan te laten doen. Hij vermoedde dat mijn binnenste meniscus geïrriteerd, wellicht ingescheurd was. Ik mocht wel blijven lopen van hem, op geleide van de pijn.
Uiteindelijk heb ik sinds mijn verjaardag op 9 december niet meer gerend. Ja, nog 2 km op eerste kerstdag, maar dat was ook een drama. Geen 600km in 2015, niet opbouwen naar de CPC.
Inmiddels leven we 1.5 maand later, en zijn mijn klachten vergelijkbaar. Ik heb wat beter geleerd welke houdingen en bewegingen ik moet vermijden dus netto heb ik wel minder pijn, maar als ik die bewegingen maak is het the same old.
Vorige week had ik mijn MRI-scan en begin deze week kreeg ik de uitslag: alles ziet er prima uit. Ehm, say what?! Mijn orthopeed wist me te overtuigen dat dit natuurlijk gewoon heel goed nieuws is: er is waarschijnlijk niets serieus stuk. Waarschijnlijk, weer zo'n woord dat je niet graag hoort van je arts. Hij vertelde me dat een MRI-scan 90% accuraat is, wat betekent dat er nog een kans van 10% is dat er wel degelijk een scheur in mijn meniscus zit, die wel te zien is met een kijkoperatie. Op dit moment zag hij gezien mijn vage klachten echter totaal geen aanleiding om deze route te nemen.
De doc verwacht dat, met belastingsaanpassing (voorlopig niet rennen, en dan heel langzaam op de loopband beginnen op te bouwen) en krachttraining om mijn beenspieren sterker te maken, ik met 3-6 maanden van mijn klachten af zou moeten zijn. "Je bent immers een jonge gezonde vrouw" - altijd fijn om te horen! Maar ik heb dus wel meteen over 3 en 6 maanden een reminder in mijn agenda gezet. Als het dan nog niet beter is sta ik met een halfjaar en een dag weer op de stoep.
En dat hardlopen? Ik mis het onwijs, maar voorlopig heb ik me neergelegd bij een mega pauze. In de tussentijd probeer ik mijn 'hardlooptherapie' te vervangen met wandelen en fietsen - bij lange na niet hetzelfde, maar het helpt wel. En die conditie moet ook niet al te hard achteruit gaan hè. Ik ben wel heel blij dat a) ik kàn wandelen en fietsen met mijn blessure en b) mijn hardloopkilometers ook een goede invloed blijken te hebben gehad op mijn wandelconditie - die is echt veel beter dan een jaar geleden! Verder doe ik thuis af en toe wat yoga en ben ik nu 3x in de week in de sportschool te vinden. Stiekem vind ik dat veel leuker dan ik had verwacht. Hier zal ik binnenkort wat meer over vertellen.
Uiteindelijk hoop ik straks natuurlijk met veel sterkere spieren terug te komen, en lekker die halve marathon te lopen. Eind vorig jaar zei ik 'in 2016 loop ik een halve marathon'... Gelukkig worden deze in 2017 en 2018 ook wel weer georganiseerd. En in de tussentijd word ik gewoon een all-round #fitgirl ;)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten