Achtenhalve maand geleden stelde ik mezelf een doel. In 2015 zou ik 600 kilometer gaan hardlopen. 50 km per maand, 12 km per week. 600 was een hoog genoeg getal om me aan het rennen te houden, maar niet zo hoog dat een blessure roet in het eten zou gooien.
Inmiddels zijn we 300 kilometer, 63 runs, 1 race, 1 nieuw paar schoenen en 1 blessure verder, en ben ik halverwege mijn doel.
'Vroeger' liep ik omdat het goed was voor mijn lichaam. Ik begon met rennen omdat ik dacht dat ik er van zou gaan afvallen, en ben er mee doorgegaan omdat ik het eigenlijk wel leuk vond om te doen. Inmiddels ren ik niet alleen omdat ik het leuk vind, maar ook omdat ik het nodig heb. In de afgelopen 300 km is hardlopen veranderd van iets dat 'moest' naar iets dat 'mag'. Hardlopen is onderdeel van me, als ik niet kan rennen word ik onrustig. In mijn lijf, maar nog veel meer in mijn hoofd.
Hardlopen is mijn therapie geworden.
Vóór 2015 was 5 km het verste dat ik ooit gerend had. En dat vond ik ver genoeg. Tot ik plots meer wilde, van het éne op het andere moment. Sinds januari ben ik de kilometers gaan verhogen in training voor #Werunamsterdam, en tijdens mijn steeds langer wordende runs op de zondagen ben ik verliefd geworden op het hardlopen.
De afgelopen 3 maanden gooide mijn blessure roet in het eten, maar inmiddels ben ik weer langzaam mijn kilometers aan het opbouwen. Ik zit nu op 6.5 km en het is heerlijk om weer langer dan 40 minuten weg te zijn. Alleen maar de weg en ik. Ok, en mijn muziek.
Wat ik nog meer geleerd heb? Dat ik meer kan dan ik denk. Dat ik naar mijn lichaam moet luisteren. Hoe ik dan precies naar mijn lichaam moet luisteren. Dat ik niet van suiker ben. Dat ik runs in de kou eigenlijk best wel heel lekker vind. Dat ik inmiddels best wel een klein beetje weet waar ik het over heb. Dat ik meer wil. Dat ik mag durven dromen. En dat het hardlopen wonderbaarlijk genoeg erg op het leven lijkt:
Als ik maar gewoon de ene voet voor de andere blijf zetten, kom ik vanzelf thuis.
Op naar de 600!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten