Tot ik me vorige week door 4 verschrikkelijke kilometers heen aan het worstelen was. Mijn nieuwe schoenen zaten niet lekker (daarover later meer), het weer zat tegen, ik had loden benen, mijn blessure zeurde een beetje... Ik begon me af te vragen waarom ik dit in vredesnaam aan het doen was. En BAM! daar was dat vreemde gevoel weer. Maar nu kon ik het een naam geven: ik was doelloos.
Ruim 3 weken geleden liep ik de 10k in Amsterdam, een race waar ik sinds januari naartoe heb gewerkt. Dat was mijn einddoel, daar deed ik het allemaal voor. Regen, wind, kou, pijn, mentale weerstand, alles kon ik aan, want ik deed het om mijn doel te behalen.
Toen dat doel op 16 mei gehaald was, viel ik een beetje in een zwart gat. Het liefst ging ik door, bouwde ik mijn kilometers uit naar 16 km, met in mijn achterhoofd de Ten Miles van Tilburg in september. Maar ik weet dat dit niet verstandig is. Mijn focus moet liggen op herstellen, niet op uitbreiden. Daarnaast zit er nog een zomervakantie tussen, en kan ik het beste rustig aan mijn kilometers opbouwen. Dag hardloopdoel...
En dus was ik doelloos. Niet mijn beste staat, want dan blijk ik ineens heel weinig discipline te hebben..
Tot vorige week. Ik was namelijk nog één leuke hardloopwedstrijd vergeten: De Zevenheuvelenloop! Dinsdag opende de inschrijving voor deze 15km race, en mijn Instagram feed liep langzaam vol met "jaaa, ingeschreven!" berichtjes. Meteen stuurde ik Imre een berichtje of wij toevallig op zondag 15 november al wat gepland hadden, en meteen na het verlossende "nee" sprong ik in het diepe: Ik heb me ingeschreven voor mijn eerste 15km race!
Toen dat doel op 16 mei gehaald was, viel ik een beetje in een zwart gat. Het liefst ging ik door, bouwde ik mijn kilometers uit naar 16 km, met in mijn achterhoofd de Ten Miles van Tilburg in september. Maar ik weet dat dit niet verstandig is. Mijn focus moet liggen op herstellen, niet op uitbreiden. Daarnaast zit er nog een zomervakantie tussen, en kan ik het beste rustig aan mijn kilometers opbouwen. Dag hardloopdoel...
En dus was ik doelloos. Niet mijn beste staat, want dan blijk ik ineens heel weinig discipline te hebben..
Tot vorige week. Ik was namelijk nog één leuke hardloopwedstrijd vergeten: De Zevenheuvelenloop! Dinsdag opende de inschrijving voor deze 15km race, en mijn Instagram feed liep langzaam vol met "jaaa, ingeschreven!" berichtjes. Meteen stuurde ik Imre een berichtje of wij toevallig op zondag 15 november al wat gepland hadden, en meteen na het verlossende "nee" sprong ik in het diepe: Ik heb me ingeschreven voor mijn eerste 15km race!
De Zevenheuvelenloop is dus pas over ruim 5 maanden, wat mij (in theorie) meer dan genoeg tijd geeft om mijn blessure te laten herstellen en kilometers op te bouwen. En het feit dat ik nu weer een doel heb om naar toe te werken heeft mijn vage onprettige gevoel helemaal weggenomen. Ik heb er weer zin in :)
Super dat je onprettig gevoel verdwenen is! Heb ik ook een tijdje gehad, heb me daarna ineens ingeschreven voor een aantal loopjes zodat ik om de maand ofzo een run had! Zo blijf ik zeker gemotiveerd :) Leuke post!
BeantwoordenVerwijderenwww.pullasophie.com