Het zat er al een tijdje aan te komen... Maar toch was het een verrassing toen Imre afgelopen vrijdagavond ineens op één knie zat met een doosje in zijn hand!
Aan de ene kant was het niet onverwachts omdat we het er stiekem al een paar jaar over hebben. Omdat Imre de afgelopen tijd wel eens zat te vissen wat voor verlovingsring ik zou willen. Omdat het gewoon goed voelt.
Toch zag ik het afgelopen vrijdag niet aankomen, en al helemaal niet op de romantische manier die Imre bedacht had: na een avondje uit, op de dag dat we 9 jaar, 9 maanden en 9 dagen samen waren (9 is een beetje "ons" getal), met een gedicht en een zelfgemaakt ringdoosje.
Het is grappig hoe je al jaren naar een beslissing toeleeft, en dan toch op een roze wolk rondloopt als het moment dan eenmaal daar is. Hoe je ineens net een klein beetje anders naar de ander kijkt. Het was ook echt super leuk om afgelopen weekend onze familie en goede vrienden het nieuws te vertellen - er werd door heel Nederland flink wat af gegild, vooral door mijn nichtjes :)
De meest gestelde vraag tot nu toe is of we al een datum hebben (zelfs onze ouders, die we een halfuur na "de vraag" belden, vroegen om een datum. Nee mam, ik weet net een half uur dát ik ga trouwen...). We willen veel van de voorbereidingen zelf doen en veel dingen zelf maken, en daar is nu eenmaal tijd voor nodig. We denken nu aan volgend jaar net voor of net na de zomer, mogelijk september. Maar dat kan allemaal nog veranderen. We hebben de tijd!
Ik heb in ieder geval heel veel zin om wat concreter na te gaan denken en te gaan plannen hoe onze dag er uit gaat zien. De komende maanden gaan waarschijnlijk een periode vol brainstormen, rondkijken en kiezen zijn. Het zou me niet verbazen als je in de periode daarna een hoop DIY trouwprojectjes hier zult zien langskomen. Oeh, mijn handjes jeuken, ik heb er zin in!
Gefeliciteerd! !! Super! Succes met DIY-en. X nienke
BeantwoordenVerwijderen